|
Μύκονος και τουρισμός
"Ο τουρισμός ήρθε προς την Μύκονο, δεν συνέβη το αντίθετο. Συγγραφείς και παντός είδους καλλιτέχνες την επισκέφτηκαν από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια - βλέπετε η Δήλος δεν απείχε πολύ. Και καθώς δεν μπορούσαν να βρουν κατάλυμα υπό το δήλιον φως, αναγκαστικώς τους το παρείχε το φτωχό των ψαράδων εντευκτήριο. Όσοι έμειναν, τους προικοδότησε το Κέρας της Αμαλθείας. Οι υπόλοιποι, οι οποίοι ήσαν και οι περισσότεροι, μετανάστευσαν στον Πειραιά και στην Αθήνα, αναζητώντας μεροκάματο στον λιμένα και στις οικοδομές. Από τους μεταναστεύσαντες, ορισμένοι επιδόθηκαν στις επιχειρήσεις, δημιουργώντας μια δεύτερη κερδοφόρο Μύκονο στο άστυ.
Πενήντα χρόνια και βάλε τουρισμού πελέκησαν τα βουνά του νησιού: ανοίχθηκαν νέοι φαρδύτεροι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι που το πλήγωσαν, οι πλαγιές με θέα οικήθηκαν από επήλυδες, οι οποίοι τις έσκαψαν μετατρέποντάς τες σε πισίνες, οι παραλίες "κατακτήθηκαν" από νεόδμητα οικήματα, τα τέσσερα επί τέσσερα όργωσαν την άμμο, τα ταχύπλοα χάραξαν την θάλασσα - τι να πεις;
Η μικρή κλίμακα αρμόζει στο νησί και η ήπια χρήση του. Τα μονοπάτια είναι μονοπάτια, τα λαγκάδια λαγκάδια, κι όσοι τα έστρωσαν με άσφαλτο ή με τσιμέντο, ώστε να έχουν πρόσβαση στο κατάλυμά τους, είναι χαμένοι από χέρι. Ήδη βλέπω τα βούρλα τα κατεστραμμένα να σηκώνονται τεράστια και να θέλουν να τους πνίξουν, τα φρύγανα να βάζουν φωτιά, καίγοντας τις νέες κατοικίες, τα βουνά να θέλουν να ξαναβρούν τον όγκο τους, που θυσιάστηκε υπέρ ενός δωματίου με θέα."
Βασίλης Καλαμαράς, "Πελεκημένη Μύκονος απελέκητη", στο: Φωστιέρης, Α., Νιάρχος, Θ. (επιμ.), Το Αιγαίο: Λογοτεχνία και Τέχνη, αφιέρωμα του περιοδικού Η Λέξη, Αθήνα 2001, σελ. 172-173.
|