Η τελική απάντηση των Μηλίων προς τους Αθηναίους κατά τις διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν της καταστροφής της Μήλου το 416 π.Χ.:

«Μήλιοι: Η γνώμη μας δεν είναι άλλη από αυτήν που ήταν αρχικά, άνδρες Αθηναίοι, και δεν πρόκειται σε μια στιγμή να στερήσουμε την ελευθερία της από μια πόλη που υπάρχει εδώ και επτακόσια χρόνια. Αντιθέτως, έχοντας εμπιστοσύνη τόσο στη μοίρα που ορίζουν οι θεοί και η οποία εξασφάλισε τη σωτηρία της πόλης μας μέχρι τώρα, όσο και στην ανθρώπινη βοήθεια, προερχόμενη από τη Σπάρτη, θα προσπαθήσουμε να σωθούμε. Σας προτείνουμε να γίνουμε φίλοι σας, χωρίς να λάβουμε μέρος στον πόλεμο με καμία παράταξη, και να αποσυρθείτε από τον τόπο μας αφού έχουμε συνάψει συνθήκη, η οποία να ικανοποιεί και τις δύο πλευρές».

Θουκυδίδης, Ιστορία, Ε΄, 112, 2-3.

Επιγραφή της Ρωμαϊκής περιόδου που αναφέρεται σε απόδοση τιμών στην κόρη ενός ευεργέτη της πόλης.

(Επί βάσης, μάλλον αγάλματος, που βρέθηκε κοντά στο αρχαίο θέατρο):

Η βουλή και ο δήμος των Μηλίων τίμησαν την Κορνηλία Δομητία, κόρη του Λουκίου Κορνηλίου Δομητιανού, ευεργέτη της πόλης, εξαιτίας της αρετής της.

IG XII, 3, 1118.

Διήγηση του Γάλλου ευγενούς compte de Forbin, ο οποίος επισκέφθηκε τη Μήλο στις αρχές του 19ου αιώνα.

«Όλοι οι κάτοικοι αποτραβήχτηκαν στην κωμόπολη του Κάστρου, που βρίσκεται σε έναν πολύ υψηλό λόφο. Εκεί ζουν δύο έως τρεις χιλιάδες ψυχές. Βρήκα τους Έλληνες έξυπνους και φιλόπονους, ενώ τα μικρά λευκά σπίτια τους, με την επίπεδη στέγη, ήταν καθαρά. Νεαρές κοπέλες δούλευαν τραγουδώντας στις αυλές και έστελναν εκφραστικά βλέμματα προς τη μεριά των ανηφορικών δρόμων, τους οποίους οι νεαροί Έλληνες διατρέχουν με μια εκπληκτική ευκινησία».

de Forbin, L.A., Voyqge dans le Levant en 1817 et 1818 (Paris 1819).

Διήγηση του Γάλλου περιηγητή Gabriel Charmes, ο οποίος πέρασε από τη Μήλο στα τέλη του 19ου αιώνα.