3200-1200 π.Χ.: Ύστερη Νεολιθική Περίοδος – Πρώιμη Εποχή του Χαλκού. Δύο ιδιαίτερα σημαντικοί οικισμοί ανθούν στη Λήμνο, στην Πολιόχνη και τη Μύρινα. Εκτεταμένες σχέσεις με το Βορειοανατολικό Αιγαίο και τα Μικρασιατικά παράλια.

1200-600 π.Χ.: Προελληνικά, τυρρηνικά και άλλα φύλα εγκαθίστανται στη Λήμνο ή τη χρησιμοποιούν ως σταθμό των μετακινήσεών τους δυτικότερα.

513-511 π.Χ.: Μετά την εκστρατεία του Δαρείου εναντίον των Σκυθών, ο Πέρσης στρατηγός Οτάνης καταλαμβάνει τη Λήμνο και ορίζει ως ηγεμόνα της τον Λυκάρητο.

510-509 π.Χ.: Το νησί περνά υπό αθηναϊκή κυριαρχία μετά την κατάκτησή του από τον στρατηγό Μιλτιάδη.

493-479 π.Χ.: Περσική κατοχή στη διάρκεια των μηδικών πολέμων.

479-405 π.Χ.: Η Λήμνος και πάλι αθηναϊκή κτήση, και από το 475 π.Χ. μέλος της Δηλιακής Συμμαχίας. Εγκατάσταση Αθηναίων κληρούχων στα 450 π.Χ. Ακολουθεί την Αθήνα κατά τις επιχειρήσεις του Πελοποννησιακού Πολέμου.

405-346 π.Χ.: Η Λήμνος περνά υπό Σπαρτιατική δικαιοδοσία μετά τη λήξη του Πελοποννησιακού Πολέμου, έως το 386 π.Χ. (Ανταλκίδειος Ειρήνη), οπότε αποδίδεται και πάλι στους Αθηναίους. Το 351 π.Χ. δέχεται την επίθεση του Φιλίππου του Μακεδόνος, αλλά η Αθηναϊκή κληρουχία παραμένει μετά από νέα συνθήκη Αθηνών – Μακεδόνων.

321-146 π.Χ.: Η Λήμνος αποτελεί αντικείμενο αλλεπάλληλων διεκδικήσεων μεταξύ των Αθηναίων και διαφόρων Ελληνιστικών Ηγεμόνων – επιγόνων του Αλεξάνδρου. Το 166 π.Χ. η Ρωμαϊκή Σύγκλητος αποδίδει το νησί στους Αθηναίους, το 146 π.Χ. όμως αυτό περνά οριστικά υπό Ρωμαϊκή δικαιοδοσία.

267-269 μ.Χ.: Καταστροφικές επιδρομές Γότθων και Ερούλων.

1207: Έως τη χρονιά αυτή η Λήμνος αποτελεί τμήμα του Βυζαντινού κράτους, ως καίρια ναυτική βάση με ναυπηγεία από τον 7^ο αιώνα. Στις αρχές του 12^ου αιώνα χτίζονται στη Μύρινα οχυρωματικά τείχη.

1207-1279: Ο Βενετός Filocalo Navigajoso καταλαμβάνει τη Λήμνο και εγκαθιδρύει τη δυναστεία των Navigajosi, υπό την δικαιοδοσία της (φραγκοκρατούμενης τότε) Κωνσταντινούπολης. Νέα οχυρωματικά έργα.

1279-1453: Η Λήμνος και πάλι τμήμα του Βυζαντινού κράτους. Λεηλασίες από Βενετούς και πειρατές.

1453-1464: Η Λήμνος υπό την κυριαρχία των Gattilusi της Λέσβου, οι οποίοι είναι φόρου υποτελείς στους Οθωμανούς Τούρκους. Το 1457 το νησί καταλαμβάνεται από Λατίνους σταυροφόρους. 1459-1464: τουρκική κατοχή.

1464-1478: Ενετοτουρκικός πόλεμος. Η Λήμνος στα χέρια των Βενετών. Λεηλασίες από Τούρκους πειρατές. 1478: ο Σουλεϊμάν πασάς πολιορκεί το κάστρο του Κότζινου (Κότσινας). Δράση της Μαρούλας.

1478-1912: Τουρκοκρατία.

1480: Αναβιώνει η τελετή εξόρυξης της Λημνίας Γης.

1656: Το νησί ανακαταλαμβάνεται από τους Βενετούς για σύντομο χρονικό διάστημα.

1684-1699: Β' Ενετοτουρκικός πόλεμος.

1768-1774 και 1787-1792: Ρωσοτουρκικοί πόλεμοι.

1770: Ο Ρωσικός στόλος, υπό τον Αλέξανδρο Ορλώφ, καταλαμβάνει τη Λήμνο, στη συνέχεια όμως αποχωρεί έχοντας αποτύχει να καταλάβει το κάστρο της Μύρινας.

1912: 8 Οκτωβρίου. Η Λήμνος καταλαμβάνεται από τον Ελληνικό στόλο, υπό τον Ναύαρχο Κουντουριώτη, και απελευθερώνεται από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

1914-1916: Η Λήμνος ορίζεται ναυτική βάση των Συμμάχων για τις επιχειρήσεις της Καλλίπολης και των Δαρδανελλίων. Το νησί κατακλύζεται από συμμαχικό στρατό (1915) και ως 500 πλοία, πολεμικά και βοηθητικά, αγκυροβολούν στο Μούδρο.

1920: Συνθήκη των Σεβρών. Η Λήμνος γίνεται τμήμα του Ελληνικού Βασιλείου.